Spurie.

Spurie są najwyższymi roślinami pośród irysów. Odmiany wyhodowane w tej grupie mają przeważnie silne kłącza jak bródkowe. Kłącza spurii rosną na głębokości 10 cm i dorastają dużo większej wysokości. Wierzchołkowe pąki są rzadziej rozmieszczone na pędach kwiatowych. Wymagają cięższej i suchej gleby, dobrze zdrenowanej oraz słonecznego stanowiska. Liście zimujące na wiosnę obumierają, nowe liście rozmieszczone na szczycie karpy w pokrywach łusek zimują i wyrastają dopiero na wiosnę. Sadzonki sadzimy w odległości około 50 cm. Na nowym stanowisku rosną powoli, dlatego nie należy je przesadzać zbyt często. Starsze rośliny kwitną lepiej.

Również spurie rosną w środowisku zbliżonym do naszego ekosystemu, dlatego w naszym klimacie rosną dobrze. Najbardziej lubiane i najlepiej rosnące z tej grupy są odmiany zbliżone do I. orientalis. Kwiaty są w kombinacji kolorów białego i żółtego. Wśród spurii są również odmiany o kolorach bardziej jaskrawych, lecz należą do rzadkości. Spurie nadają się na zagony z bylinami, wśród trawników, na zagony stepowe oraz do bukietów ciętych. Ze względu na ich egzotyczne wybarwienie nie należy je wysadzać z innymi ostro wybarwionymi kwiatami.

/Tłumaczenie: Z. Kilimnik/