Irysy Syberyjskie.

Kolory kwiatów tej grupy wywodzą się z niebiesko-fioletowych i białych w różnych odcieniach. Nowe odmiany występują już w żółtych kolorach lub w kombinacji żółto-kremowych.
Irysy syberyjskie mają drobniejsze kwiaty, szybciej wytwarzają liczne pędy z dużą ilością kwitnących łodyg. W okresie kwitnienia okazałe łodygi stają sie godne podziwu. Trawiaste liście irysów syberyjskich upodobniają się do traw ozdobnych tym samym przedłużają okres estetycznego wyglądu rośliny prawie cały rok. Przekwitnięte pędy kwiatowe obcinamy żeby tworzące się na nich nasiona nie osłabiały rośliny. Liście do zimy zasychają i wczesną wiosną przed ruszeniem wegetacji należy je obciąć żeby rosły zdrowe nowe pędy.

Irysy syberyjskie lubią chłodną, wilgotną próchniczna glebę z dostatkiem minerałów. Dobrze również rosną w półcieniu. Przesadzamy je w okresie, gdy ziemia jest chłodniejsza i wilgotna, czyli w połowie września lub wiosną do końca marca. Sadzimy je, jako solitery, między bylinami oraz przy oczkach wodnych. Miejsce wysadzenia powinno wynosić 40 cm średnicy. Sadzonki do posadzenia przygotowujemy podobnie jak sadzonki irysów japońskich. Wysadzamy je na głębokość 3 – 5 cm.
Na kwiaty cięte nie są wskazane ze względu na pojedyncze kwiaty, które kwitną tylko parę dni. Użycie ich na kwiat cięty zależy od odmiany. Nowe odmiany mają więcej pąków kwiatowych i obficiej kwitną. Przy uprawie na wolnej przestrzeni należą do wdzięcznych oraz najmniej wymagających roślin. Są to rośliny, które pochodzą z naszego ekosystemu, dlatego u nas bardzo dobrze się im powodzi. Irysy syberyjskie zasługują na większe rozpowszechnienie uprawy ich w ogrodach i sadach. Polubią je wszyscy, którzy w uprawie cenią sobie bardziej rodzime odmiany kwiatów.

/Tłumaczenie: Z. Kilimnik/